«Αντάμωσαν» πολιτικό τραγούδι και Πολυτεχνείο

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΣΟΝΑ
Του Γιάννη Μουκίδη

Μια ειδική βραδιά – αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι, με τον τίτλο «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία», χάρηκαν αυτοί που βρέθηκαν στο Θέατρο «Δημάρχου Βασίλη Φαρμάκη», σε μια επίκαιρη ποιοτική εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν ο Πνευματικός – Κοινωνικός Σύλλογος «Περραιβία» και η Λαογραφική – Αρχαιολογική Εταιρία Ελασσόνας.
[wpg_thumb]
Την εκδήλωση άνοιξε σύντομο καλωσόρισμα του προέδρου του Συλλόγου «Περραιβία» κ. Θωμά Ανδρ. Σολωμού, που στάθηκε στο σκεπτικό της εκδήλωσης, επισημαίνοντας, ανάμεσα στα άλλα: «Υπάρχουν μερικά γεγονότα στο πέρασμα των χρόνων, που θέλοντας και μη, αλλάζουν τον ρου της ιστορίας. Η θύμηση τους ή η λήθη τους εξαρτώνται από μας τους ίδιους. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου άλλαξαν τον ρου της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Μας δίνεται η ευκαιρία να τιμήσουμε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την δικαιοσύνη, για το δικαίωμα στην παιδεία. Παρουσιάζεται ένα αφιέρωμα στο τραγούδι που γεννήθηκε στη διάρκεια της επταετίας, γιγαντώθηκε τη δεκαετία του ΄70 και άφησε έντονο τον απόηχο του στους τραγουδοποιούς της νεότερης γενιάς. Κάποια από τα τραγούδια αφορούν και άλλες περιόδους, αλλά είναι και αυτά τραγούδια για την λευτεριά, ενάντια στην καταπίεση, ταυτίστηκαν όμως με το ρεπερτόριο της εποχής».
Οι μελωδικές φωνές του Δημήτρη Τσιαβέ και της Ευλαμπίας Ντούλα πλαισιώθηκαν από τους μουσικούς Λάζαρο Μπίσμπα(πιάνο), Γιάννη Γκόγκο(μπουζούκι), Αντώνη Νάτσιο(κιθάρα), Χρήστο Γελαδάρη(μπάσο), Κώστα Χαμπίμπη(τύμπανα), ερμηνεύοντας γνωστές συνθέσεις Ελλήνων δημιουργών, και καταχειροκροτήθηκαν με θέρμη.
Μέσα από αφηγήσεις, περιγραφές, κείμενα και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό, μέλη της Λαογραφικής Εταιρίας με τον πρόεδρο της κ. Γιάννη Σαμώτα, μετέφεραν την ατμόσφαιρα εκείνων των γεγονότων.
Ανάμεσα στα άλλα, τονίστηκε: «Το πρόσωπο του Πολυτεχνείου είναι ζωντανό. Το Πολυτεχνείο δεν είναι μνημείο-κραυγή-ιστορική στιγμή. Είναι η αντίσταση στην αφομοίωση. Είναι η αμφισβήτηση της ουδέτερης και γκρίζας καθημερινότητας, που κλέβει το χρώμα απ’ τα μάγουλά μας και τη λάμψη απ’ τα μάτια μας. Είναι η καθημερινή απόρριψη αλλά και η καθημερινή πράξη. Είναι η συμμαχία με το παρόν για την κατάκτηση της ζωής. Είναι η διεκδίκηση της ομορφιάς, της φιλίας, του έρωτα, της αλήθειας, του χαμόγελου. Είναι η αλλαγή του κόσμου. Το Πολυτεχνείο άνοιξε δρόμους. Δύσκολους και αντιφατικούς. Αλλ’ ανοιχτούς σήμερα. Ας τους πάρουμε. Οι νεκροί του θέλουν αγώνα και ένα δάκρυ. Είναι η πρόκληση του μέλλοντος. Είναι η νέα πνοή ζωής, κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης, που μας ενώνει. Δε θα παραδοθούμε. Το Πολυτεχνείο ήταν μία μοναδική ιστορική στιγμή τόλμης και ελευθερίας, την οποία πρέπει να θυμόμαστε για την απήχηση, την ηθική και την ορμή που είχε. Δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει απλώς ακόμη μια αργία, αλλά να είναι για μας ημέρα δράσης και μνήμης. Αυτό είναι το μήνυμα του Πολυτεχνείου, το οποίο κανείς δεν θα μπορέσει να πλαστογραφήσει και να το απαλλοτριώσει. Γιατί, πάνω απ’ όλα πρέπει να ξέρουμε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανήκει σε κανέναν, ούτε καν σε αυτούς που την έκαναν».

Add Comment