H οστεοαρθρίτιδα ( ΟΑ) είναι η πλέον συχνή πάθηση των αρθρώσεων. Καθώς η έρευνα εξελίσσεται καθημερινά για την ΟΑ, καθίσταται σαφές ότι δεν υπάρχει μόνο ένα αίτιο της νόσου. Οι γενετικοί παράγοντες σαφώς και έχουν θέση στην ανάπτυξη της νόσου, ενώ πλήθος άλλων παραγόντων όπως τραυματισμό, μηχανικοί παράγοντες, παχυσαρκία, μεταβολικά νοσήματα διαδραματίζουν ρόλο ( άλλοτε πρωταρχικό και άλλοτε επικουρικό στην εξέλιξη της νόσου).
Είναι περισσότερο συνήθης στις μεγάλες ηλικίες και στα τελικά στάδια της νόσου προκαλεί σημαντικά προβλήματα άλγους και αναπηρίας. Η πλέον συχνή άρθρωση που προσβάλλεται είναι η άρθρωση του γόνατος και ακολουθεί η άρθρωση του ισχίου. Η ΟΑ στις γυναίκες είναι περισσότερο γενικευμένη σε σχέση με τους άνδρες και επηρεάζει περισσότερες αρθρώσεις ( αρθρώσεις του χεριού, της σπονδυλικής στήλης , της ποδοκνημικής, του ώμου).
Η συμπτωματική ΟΑ δεν επηρεάζει όλες τους πάσχοντες , ενώ πολλοί παραμένουν ελεύθεροι οποιουδήποτε σοβαρού συμπτώματος από τις αρθρώσεις. Μια άρθρωση που πάσχει τείνει να φαίνεται διογκωμένη σε σχέση με τη φυσιολογική, παραμορφωμένη, εμφανίζει δυσκαμψία μετά την ακινησία, με τραχύ κριγμό και μειωμένο εύρος κίνησης
Παράγοντες κινδύνου για την αvάπτυξη OA γόνατος είναι το γυναικείο φύλο, η μεγάλη ηλικία, η παχυσαρκία, επαγγέλματα με επαναλαμβανόμενη κάμψη γόνατος, αθλήματα όπως επαγγελματικό ποδόσφαιρο . Όσον αφορά για τους παράγοντες κινδύνου για την ΟΑ ισχίου είναι η καυκάσια φυλή, επαγγέλματα πχ γεωργός, πρωταθλητισμός , παιδικές παθήσεις ισχίου όπως δυσπλασία ισχίου ή επιφυσιολίσθηση μηριαίας κεφαλής.

ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΣΘΕΝΩΝ
1)Έχω ΟΑ στα χέρια και στα γόνατα. Θα εμφανίσουν ΟΑ και τα παιδιά μου?
Υπάρχει ένα γενετικό στοιχείο στην ΟΑ των χεριών και των γονάτων , αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε τα παιδιά θα αναπτύξουν αυτήν την πάθηση . Τα α παιδια θα πρέπει να αποφύγουν σίγουρα την παχυσαρκία , να αθλούνται συχνά για να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ΟΑ των γονάτων

2)Σε ποια ηλικία πρέπει να σκεφτόμαστε τη διάγνωση της ΟΑ?
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο όριο ηλικίας για να σκεφθεί κάποιος τη διάγνωση της ΟΑ. Γενικά είναι ασυνήθης σε ηλικία μικρότερη των 50 ετών, εκτός αν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία στο ιστορικό όπως προηγηθείς τραυματισμός της άρθρωσης ή προβλήματα αρθρώσεων από την παιδική ηλικία’

3)Μπορεί ο κριγμός να εμφανιστεί σε φυσιολογικές αρθρώσεις?
Κριγμός μπορεί να εμφανισθεί σε αρθρώσεις που δεν πάσχουν από ΟΑ , αλλά δεν έχουν χρησιμοποιηθεί για κάποιο χρονικό διάστημ ( πχ μετά από ακινητοποίση λόγω τραυματισμού). Μπορεί επίσης να εμφανισθεί σε αρθρώσεις καθόλα φυσιολογικές με φυσιολογικές ακτινογραφίες και απουσία παθολογικών φυσικών σημείων

4)Μπορεί η υπερβολική άσκηση να είναι επιβλαβής για τις αρθρώσεις?
Είναι μάλλον αλήθεια ότι η υπερβολική άσκηση ενός συγκερκιμένου τύπου δυνατόν να προκαλέσει βλάβη της άρθρωσης. Συνολικά , ωστόσο η άποψη αυτή βρίσκει εφαρμογή στις περιπτώσεις υπέρχρησης πχ αθλητές υψηλών απαιτήσεων όπου η άρθρωση υφίσταται μεγάλες φορτίσεις. Δεν υπάρχει ένδειξη ότι οι ασκήσεις <>, όπως το τζόκινγκ ή το ποδόσφαιρο με τους φίλους το σαββατοκύριακο προκαλούν βλάβη στην άρθρωση ( αν και μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα σε μια ήδη προσβεβλημένη από ΟΑ άρθρωση)

5)Ποιος ο λόγος για τον οποίον παραπέμπουμε τον ασθενή με ΟΑ σε φυσιοθεραπευτή?
Η σύγχρονη φυσιοθεραπεία στοχεύει όχι μόνο στην εκτίμηση και θεραπεία των ασθενών με μυοσκελετικά προβλήματα , αλλά και στην εκπαίδευση των ασθενών μέσω προγραμμάτων ασκήσεων σχεδιασμένων ειδικά για τον κάθε ασθενή καθώς και μια τροποποίηση των καθημερινών δραστηριοτήτων με απώτερο σκοπό την αποφυγή υπερφόρτισης της πάσχουσας άρθρωσης

Παρίδης Ι. Διονύσιος
Ορθοπαιδικός χειρουργός
Επιστημονικός Συνεργάτης Πανεπιστημιακής Ορθοπαιδικής Θεσσαλίας
Μαυροδήμου & Ιπποκράτους 2 ( δίπλα στο ΚΥ Ελασσόνας)

Διαβάστε το βιογραφικό του Διονυσίου Παρίδη εδώ…

ιατρική