Το περιπετειώδες, ρεαλιστικό, αισθηματικό, πολιτικό, ιστορικό, μυθιστόρημα, Φάλτσο η πορεία, με ρίζες στη Μικρασιατική καταστροφή, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο, προεκτάσεις μέχρι το κοντινό και το απώτερο μέλλον, όπου οι επιστήμονες φιλοδοξούν να ανιχνεύουν εξωγήινη ζωή στη σκιά των άστρων, μας παρασύρει στη δίνη των γεγονότων του τελευταίου μισού αιώνα, μέσα από τη ζωή των πρωταγωνιστών του. Ο αναγνώστης μπαίνει στο πετσί τους, μοιράζεται όνειρα και εφιάλτες, αγωνιά και αναρωτιέται. Ποιος θα μείνει αλώβητος από τη μήνη των στοιχείων της φύσης, τον κυκεώνα των αισθημάτων, των φιλοδοξιών, των φαντασμάτων του παρελθόντος, των ενοχών, των μεγάλων συμφερόντων; Ποιοι θα υποκύψουν, ποιοι θα χαθούν; Ποια όνειρα θα γίνουν στάχτη, ποια θα εκπληρωθούν;
Η ιστορία διαδραματίζεται σε πολύβουες πόλεις και μαγευτικές ακτές, ερήμους και παγετώνες, στη ανοιχτά της Σαντορίνης και στις κορυφές των Άλπεων, στην Αθήνα του `65, της δικτατορίας και της πρόσφατης κρίσης, το Παρίσι του Γαλλικού Μάη και των ημερών μας, τη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, τη Χιλή του Πινοσέτ, την Κύπρο του Αττίλα και της αναζήτησης των αγνοούμενων. Το έργο σκιαγραφεί μια εικόνα της μεταπολεμικής και μέχρι τις ημέρες μας διεθνούς πραγματικότητας, αποτυπώνει την πάλη των ανθρώπων του μόχθου για έναν καλύτερο κόσμο, τον εξοντωτικό ανταγωνισμό και τα οικονομικά συμφέροντα που πλήττουν επιστημονικά ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια, τις διαπλοκές με την πολιτική και το μεγάλο κεφάλαιο. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, βιοπαλαιστές, επιστήμονες, καλλιτέχνες, πολιτικοί, έντιμοι ή παραβάτες του νόμου, δέσμιοι των παθών και των σφαλμάτων τους, μάχονται να επιβιώσουν, να επιβληθούν, να ξεχάσουν, ν` αλλάξουν ζωή, να ξανανάψουν τη φλόγα ενός μεγάλου έρωτα. Μυστήριο καλύπτει μεγάλο μέρος του μύθου, αλλά πριν από την τελευταία σελίδα, το τοπίο ξεκαθαρίζει ολότελα.
Απόσπασμα.
Ομορφάντρας, αρρενωπός, ηλιοκαμένος, με υπέροχα μάτια και σκοτεινιασμένο, απροσδιόριστο βλέμμα, σπάνια άνοιγε το στόμα του κι ακόμη σπανιότερα χαμογελούσε… με το πέρασμα του χρόνου όλο και πιο αραιά, όταν ζευγάρωνε φευγαλέα κάποια νύχτα σκοτεινή στην αμμουδιά, ανέβαζε στη βάρκα του καμιά τουρίστρια για βόλτα με τη φεγγαράδα, ή όταν έβγαζε από τον πάτο του σεντουκιού το άλμπουμ με τις κιτρινισμένες φωτογραφίες. Η αναλαμπή κρατούσε ελάχιστα. Την έσβηνε ο πόνος της πληγής που άνοιξε μέσα του το καλοκαίρι του 1974…
Κραυγές που ζητούσαν βοήθεια έφτασαν στ` αυτιά του αχνά, μέσα από τη βοή του μανιασμένου αέρα και το εκκωφαντικό βουητό των κυμάτων. Αμφέβαλε αν πράγματι ήταν κάλεσμα ανθρώπου και δυσκολευόταν να εντοπίσει από πού ερχόταν η φωνή…
…Η έλλειψη οξυγόνου συνέχιζε να την οδηγεί σε σκέψεις μπερδεμένες και εφιαλτικές…
Στα ανοιχτά της θάλασσας, αναρωτιόταν αν ήταν ακόμη ζωντανή… Βρέθηκε για λίγο στην αγκαλιά του Δημοσθένη, πέρασε απότομα στα μπράτσα του Αντώνη κι αισθάνθηκε να βρίσκεται στα τάρταρα όταν αναγνώρισε τη στολή του διοικητή του τμήματος της γειτονιάς της…
[wpg_thumb]
Βιογραφικό σημείωμα
Η Κυριακή Γεροζήση γεννήθηκε στη Λάρισα. Έζησε στην Αθήνα (1964-1973) και το Παρίσι (1973-2011). Συνταξιοδοτήθηκε το 2011, επέστρεψε και κατοικεί στο Μαρούσι. Χημικός Αθηνών, διδάκτορας Βιοχημείας και Επιστημών Παρισιού, έχει πλούσιο επιστημονικό συγγραφικό-ερευνητικό έργο και πανεπιστημιακή διδακτική δραστηριότητα. Είναι Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Λογοτεχνικά έργα: Αναδρομή στο χώρο και το χρόνο -Νέα Υόρκη, Παρίσι Βαγδάτη -Μαύρο και Κόκκινο της Φωτιάς-Κρασί με στρυχνίνη-Φάλτσο η Πορεία. Συμμετέχει στα αστυνομικά συλλογικά έργα Κλέφτες και Αστυνόμοι- Ο Τόπος πρόδωσε τον Ένοχο. Συνεργάζεται ερασιτεχνικά, με εφημερίδες και λογοτεχνικά έντυπα.
