ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ-ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
«ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΛΑΡΙΣΑΣ;»
Του Γιάννη Μουκίδη
Συνέχεια διαμαρτυριών από γονείς και κηδεμόνες των μαθητών του Ειδικού Σχολείου Γαλανόβρυσης Ελασσόνας για την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού στο σχολείο, όπου φοιτούν τα παιδιά τους.
Με μια ανοιχτή επιστολή – «κραυγή αγωνίας», διαμαρτύρονται έντονα, αποτυπώνουν την υπάρχουσα κατάσταση και θέτουν στους αρμόδιους σειρά ερωτημάτων, αναμένοντας μια υπεύθυνη έμπρακτη απάντηση(όπως υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά οι ίδιοι).
«Πως γίνεται στους υπόλοιπους Νομούς της Θεσσαλίας(Βόλος, Τρίκαλα) να έχουν στελεχωθεί τα Ειδικά Σχολεία με εκπαιδευτικό προσωπικό και μόνο στο Νομό Λάρισας να υπάρχει το πρόβλημα;», ερωτούν, ανάμεσα στα άλλα, οι γονείς και κηδεμόνες του Ειδικού Σχολείου Γαλανόβρυσης Ελασσόνας.
Το κείμενο της ανοιχτής επιστολής, που υπογράφεται από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Γαλανόβρυσης Ελασσόνας, αναφέρει:
«Ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Γαλανόβρυσης Ελασσόνας διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού στο Σχολείο. Έχει ήδη μπει ο Οκτώβριος και το σχολείο υπολειτουργεί λόγω έλλειψης προσωπικού.
Το σχολείο μας είναι 3/θέσιο. Θεωρητικά θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον 3 δασκάλους Ειδικής Αγωγής. Αντί αυτού τέλος Σεπτέμβρη ήρθε μόνο ένας. Πως θα στηθεί το πρόγραμμα αν δεν υπάρχει σημείο αναφοράς(δάσκαλος) για τα παιδιά;
Όσον αφορά τις ειδικότητες υπάρχει μόνο ένας γυμναστής, μία κοινωνική λειτουργός και ένας εργοθεραπευτής(2 φορές την εβδομάδα).
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα παιδιά μας χρειάζονται οπωσδήποτε λογοθεραπευτή, ειδικό βοηθητικό προσωπικό και φυσικά τουλάχιστον 2 δασκάλους ακόμη.
Στις συνεχείς εκκλήσεις μας προς τους υπεύθυνους βρίσκουμε πόρτες κλειστές. Ο ένας μας στέλνει στον άλλον με τη δικαιολογία ότι ο ίδιος δεν είναι υπεύθυνος για το θέμα. Στις 2 Οκτωβρίου 2012 επισκέφτηκε το σχολείο μας ο κ. Σακελλαρίου, διευθυντής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Λάρισας και η κ. Πράντζου, περιφερειακή διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας.
Όλοι οι γονείς περιμέναμε με ανυπομονησία τον ερχομό τους με την ελπίδα ότι θα έδιναν λύση στο πρόβλημα μας. Αντί γι΄ αυτό η απάντηση τους ήταν ότι …δεν μπορούν να κάνουν τίποτε γιατί δεν υπάρχουν πιστώσεις απ΄ το Υπουργείο Παιδείας.
Οι γονείς θέτουν ένα ερώτημα στην κ. Πράντζου: Πως γίνεται στους υπόλοιπους Νομούς της Θεσσαλίας(Βόλος, Τρίκαλα) να έχουν στελεχωθεί τα Ειδικά Σχολεία με εκπαιδευτικό προσωπικό και μόνο στο Νομό Λάρισας να υπάρχει το πρόβλημα;
Στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο ξέροντας εκ των προτέρων ότι δεν είναι εξασφαλισμένη η σωματική τους ακεραιότητα, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του υπάρχοντος προσωπικού, για τον απλό λόγο ότι δεν μπορούν 3 άτομα να φροντίσουν 15 παιδιά με ειδικές ανάγκες. Μιλάμε για Ειδικό Σχολείο. Που σημαίνει ότι οι μαθητές του έχουν επιθετικές τάσεις, τάσεις αυτοτραυματισμού, δεν έχουν αίσθηση του κινδύνου, βρίσκονται σε αναπηρικά καροτσάκια, έχουν κρίσεις επιληψίας.
Πως μπορούν 3 άνθρωποι να εξασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών μας, όταν αυτά έχουν τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά;
Τα παιδιά μας είναι όπως όλα τα παιδιά του κόσμου, είναι ανθρώπινα όντα και έχουν τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση, όπως όλα τα παιδιά..
Αν θέλουμε να λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ πρέπει να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε όσο μπορούμε κάτι που η φύση δεν έφτιαξε σωστά.
Για μας τους γονείς τα παιδιά μας είναι η ζωή και ο λόγος της ύπαρξης μας. Και μέχρι την τελευταία μας πνοή θα αγωνιζόμαστε γι αυτά και θα προσπαθούνε να τα βοηθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε κόστος.
Το Υπουργείο Παιδείας τι κάνει για όλα αυτά; Δεν θα έπρεπε να πράξει το αυτονόητο; Που βρίσκεται η αρχή της ισότιμης πρόσβασης για όλους στην εκπαίδευση; Μήπως θεωρούν τα παιδιά μας …παιδιά ενός κατώτερου Θεού;
Περιμένουμε μια ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στα ερωτήματα μας. Θα μπορέσει άραγε κάποιος να μας τη δώσει;».
