Την Πρωτομαγιά πρωί – πρωί οι κοπέλες του χωριού ξεχύνονται στις εξοχές για να πιάσουν το Μάη. Ζώνονται στη μέση (για να μην τους πονάει όλο το χρόνο) με λυγαριές και μαζεύουν αγριολούλουδα, φτιάχνοντας τα πιο όμορφα στεφάνια με λογιών – λογιών χρώματα. Τραγουδάνε:
“Τώρα Μαιός, τώρα δροσιά,
Τα ίτσια, τα λουλούδια..”
[wpg_thumb]
Το απόγευμα της ίδιας μέρας βάζουν τα ΚΛΕΙΔΩΝΑ. Συγκεντρώνονται οι κοπέλες του χωριού με τη συνδρομή πάντα των μεγαλύτερων γυναικών στην πλατεία. Φέρνουν μαζί τους ένα γυάλινο μαστραπά με νερό, στολισμένο με λουλούδια. Τραγουδάνε:
“Τα Κλείδωνα τα βάζουμε
Του Άη Θανασιού το βράδυ
Μαρουσιάνα μου
Βροχή με το καρδάρι ..”
Ρίχνουν μέσα ό,τι χρυσαφικό έχουν, δακτυλίδι, σκουλαρίκι, καρφίτσα, βραχιόλι. Μετά μια από τις κοπέλες τα παίρνει μαζί της και τα κρύβει σε ένα φράκτη.
Το απόγευμα της 2ας Μάιου – του Άη Θανάση – βγάζουν το μαστραπά ή τη στάμνα στην πλατεία και χoρεύουν:
“Τα Κλείδωνα τα βγάζουμε
Του Άη Θανασιού το βράδυ
Βροχή με το καρδάρι ..”
“Λε να εβγάτι αγόρια στο χορό
Κορίτσια στο σεργιάνι ..”
“Βγήκαν οι ρούσες στο χορό
Δεν μπορώ αγάπη μ΄, δεν μπορώ ..”
Όλα τα τραγούδια που λένε είναι της αγάπης. Στο τέλος βρέχονται με το νερό του μαστραπά, αδειάζουν τα κοσμήματα σε ένα ταψί και η κάθε μια παίρνει το δικό της. Αν είναι καθαρό θα είναι καλότυχη. Αν πρασίνισε την περιμένουν βάσανα.
Είναι ένα έθιμο που για 50 σχεδόν χρόνια δεν το τηρούσαμε. Έγινε αναβίωση φέτος και το χαρήκαμε όλοι.
Κατερίνα Αρσένη
 με λυγαριές…){kind=link}